انجمن پيپ ايران|تنها انجمن تخصصي پيپ توتون سيگاربرگ قهوه|پاسارگادتاباک

قهوه فوری یا قهوه آماده و یا پودر قهوه ، یک نوشیدنی به دست آمده از دانه های قهوه به عمل آمده و فرآوری شده است. قهوه فوری را بصورت تجاری با یکی از روش های خشک‌کردن انجمادی و یا خشک کردن پاششی تولید می کنند، که می توان با بازگرداندن رطوبت، آن را آماده مصرف نمود.[۱] قهوه فوری به صورت مایع غلیظ نیز تولید می شود که به آن قهوه محلول می گویند. در برخی مناطق ایران، قهوه فوری را با نام نسکافه (نشانی تجاری برای نوعی قهوه فوری است متعلق به شرکت نستله) می شناسند. از مزایای قهوه های فوری می توان به سرعت آماده سازی (به راحتی در آب گرم حل می شود)، وزن و حجم کم جهت حمل و نقل در مقایسه با دانه قهوه (برای آماده سازی همان مقدار آشامیدنی) و عمر مفید طولانی اشاره کرد. هر چند اگر قهوه فوری در محل خشک نگهداری نشود، قابلیت فاسد شدن (پوسیدگی و از بین رفتن) را دارد.

تاریخچه:
قهوه فوری یا قهوه محلول در سال ۱۸۹۰ توسط دیوید استرنج در شهر اینورکارگیل، نیوزیلند، تحت شماره ثبت اختراع ۳۵۱۸ ثبت شده است.[۲] این محصول با نام تجاری "قهوۀ استرنج" و با استناد به فرایند ثبت اختراع " خشک کردن با هوای گرم" فروخته شد. همچنین یک دانشمند ژاپنی به نام ساتوری کاتو که در شیکاگو مشغول به کار بود، اختراع مشابهی را در سال ۱۹۰۱ به ثبت رساند. کمی بعدتر جورج لوئیس واشنگتن روش دیگری برای تولید قهوه فوری ارائه داد و در سال ۱۹۱۰ شروع به بازاریابی برای آن نمود. در سال ۱۹۳۸، شرکت نسکافه یک فرایند بسیار پیشرفته برای تولید قهوه فوری ارائه داد. این روزها مارک هایی مانند نسکافه، انترنشنال رست، اکسترا، ماکسول هاوس، روبرت تیمس، استارباکس و شرکت کاوا از نام های مطرح و محبوب در تولید قهوه فوری هستند.
ادامه دارد...