انجمن پيپ ايران|تنها انجمن تخصصي پيپ توتون سيگاربرگ قهوه|پاسارگادتاباک

تاریخ قهوه، نزاعی ۵۰۰ ساله را بر سر این نوشیدنی نشان می‌دهد.
کافئین پرمصرف‌ترین داروی روان‌گردان دنیاست. اما پیش از این که سر هر چهارراهی یک استارباکس باز شود، این نوشیدنی سال‌های سخت ممنوعیت و محدودیت را به خود دیده و وکیل و وصی‌های جور و واجور برایش پیدا شده و مورد نقد و نکوهش قرار گرفته است.
پروفسور کالستوس جوما، استاد دانشگاه هاروارد در آخرین کتابش، «نوآوری و دشمنان آن»، برخی از دشواری‌هایی را برشمرده که قهوه با آن مواجه شده، به ویژه در دوره‌ی باز شدن نخستین قهوه‌خانه‌ها. در این یادداشت که از بیزنس اینسایدر به فارسی برگردان شده به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
قهوه در محاق تحریم در طول تاریخ
سفر قهوه در قرن ۱۶ میلادی از اتیوپی شروع شد و سپس به یمن و باقی خاورمیانه رسید.

صوفیانِ مسلمان، نوشیدن قهوه را در اوایل قرن شانزدهم آغاز کردند تا در طول عبادت‌های شبانه‌شان بیدار بمانند. این امر هم شامل شاگردان می‌شد و هم مرشدان و جوما می‌گوید شاید به این ترتیب بوده که پای قهوه به خانه‌های مردم باز شد.
با رواج قهوه‌نوشی، مردم اقدام به باز کردن قهوه‌خانه‌ها کردند که مکانی شد برای تعامل مردانی که جای دیگری نداشتند تا جمع شوند و از سیاست و فلسفه حرف بزنند:
پیش از آن میخانه‌های عموما بدنام محل اجتماع مردان بودند. حمام‌ها برای طبقات اجتماعی بالاتر بود و هیچ سرگرمی‌ای وجود نداشت. تعامل در مساجد هم تنها به فرصتِ اندکِ قبل و بعد از عبادت محدود می‌شد. هیچ یک از مکان‌های عمومی آن دوران مناسب مباحثه‌های اجتماعی نبودند جز قهوه‌خانه‌ها.
این مطلب ادامه دارد،با ما همراه باشید...