2017/02/10، 11:08 PM
کشور مالزی آمیزهایست از فرهنگها و سنتهای رنگارنگ. بیشتر مالزیاییها ترجیح میدهند همان قهوههای سنتی یا قهوه فوریشان را در خانه و یا در کپیتیام (Kopitiam) سر کوچهشان بنوشند. Kopi در زبان مالایی بهمعنای قهوه است و Tiam در گویش هوکیین زبان چینی بهمعنای فروشگاه. اصلا همین کلمه کپیتیام٬ چندفرهنگی و چندرنگی مردم مالزی را نمایندگی میکند. این عبارت معمولا در مالزی و سنگاپور کاربرد دارد. کپیتیامهای سنتی مالزی عمدتا همان کافیشاپهای چینی هستند. در زبان مالایی به کافیشاپهای سنتی٬ کدایکپی (Kedai Kopi) هم میگویند. طبق آمار سال ۲۰۰۷ مالزیاییها در سال بهطور متوسط نزدیک به ۱۸هزار تن قهوه مصرف میکنند.
"کپی تیام"
قهوه سنتی مالزی
فرهنگ غالب قهوهنوشی مردمان مالزی از سالها پیش همچنان دستنخورده باقی مانده است: دانه قهوه لیبریکا و روبوستا را در ظرفهای فلزی گود و بزرگ بو میدهند و بعد در سبد فولادی بزرگی خنک میکنند. بعد از آن قهوه را با استفاده از کیسهای نخی یا پارچه تنظیف دم میکنند؛ به این صورت که قهوه را در کیسه پارچهای که بهعنوان فیلتر عمل میکند میریزند و آنرا در آب داغ میخیسانند. فروشندگان خیابانی در کشورهای جنوب شرق آسیا و کپیتیامهای شهرهای مختلف بر اساس همین روش و با تغییراتی جزئی برای مشتریان خود قهوه سرو میکنند. قهوهای که بدین شیوه تهیه میشود٬ عطر و طعمی بسیار سنگین و غلیظ دارد؛ بهگونهای که حتا با وجود ترکیب با یخ و شیر٬ این عطر و طعم بهخوبی حفظ میشود. از طرفی بهدلیل ترکیب دانه قهوه با شکر کاراملی در زمان روست٬ حتی قهوه سیاه دم شده بدین روش نیز طعم ذاتی شیرینی دارد که محبوبترین مزه در بین مالزیاییهاست.
"کاپی او یا قهوه بدون شیر یا قهوه سیاه"
شاخصههای فرهنگ سنتی قهوهنوشی در مالزی منبعث از روشیست که برای روست کردن و دم کردن قهوه استفاده میکنند. مایکل اووی صاحب یک کارخانه قهوه در مالزی میگوید: «در گذشته همه کارها بهصورت دستی انجام میشد. دانه قهوه را در ظرفهای بزرگ فلزی و روی شعله آتشی که با چوب درخت کائوچو افروخته میشد بو میدادند. در این بین مقدار زیادی شکر به قهوه افزوده میشد تا انرژی کافی برای قهوهنوشان تامین کند. از طرف دیگر قیمت شکر نسبت به قهوه کمتر بود و اینکار باعث میشد که قیمت نهایی کمتر شود و مشتریان بیشتری جذب شوند.»
قیمت یک لیوان قهوه در کپیتیامهای کوالالامپور بین ۲۵ سنت تا ۵۰ سنت دلار آمریکا است. این قیمت در قهوهخانههای زنجیرهای طبقه متوسط کمی بالاتر است. در روست سنتی قهوه به روش مالزیایی علاوه بر شکر، گاه افزودنیهای دیگری نظیر دانه کنجد٬ مارگارین یا کره٬ شکلات٬ گندم٬ جو و ذرت هم به قهوه اضافه میشود.
منتظر ادامه این مطلب باشید...
"کپی تیام"
قهوه سنتی مالزی
فرهنگ غالب قهوهنوشی مردمان مالزی از سالها پیش همچنان دستنخورده باقی مانده است: دانه قهوه لیبریکا و روبوستا را در ظرفهای فلزی گود و بزرگ بو میدهند و بعد در سبد فولادی بزرگی خنک میکنند. بعد از آن قهوه را با استفاده از کیسهای نخی یا پارچه تنظیف دم میکنند؛ به این صورت که قهوه را در کیسه پارچهای که بهعنوان فیلتر عمل میکند میریزند و آنرا در آب داغ میخیسانند. فروشندگان خیابانی در کشورهای جنوب شرق آسیا و کپیتیامهای شهرهای مختلف بر اساس همین روش و با تغییراتی جزئی برای مشتریان خود قهوه سرو میکنند. قهوهای که بدین شیوه تهیه میشود٬ عطر و طعمی بسیار سنگین و غلیظ دارد؛ بهگونهای که حتا با وجود ترکیب با یخ و شیر٬ این عطر و طعم بهخوبی حفظ میشود. از طرفی بهدلیل ترکیب دانه قهوه با شکر کاراملی در زمان روست٬ حتی قهوه سیاه دم شده بدین روش نیز طعم ذاتی شیرینی دارد که محبوبترین مزه در بین مالزیاییهاست.
"کاپی او یا قهوه بدون شیر یا قهوه سیاه"
شاخصههای فرهنگ سنتی قهوهنوشی در مالزی منبعث از روشیست که برای روست کردن و دم کردن قهوه استفاده میکنند. مایکل اووی صاحب یک کارخانه قهوه در مالزی میگوید: «در گذشته همه کارها بهصورت دستی انجام میشد. دانه قهوه را در ظرفهای بزرگ فلزی و روی شعله آتشی که با چوب درخت کائوچو افروخته میشد بو میدادند. در این بین مقدار زیادی شکر به قهوه افزوده میشد تا انرژی کافی برای قهوهنوشان تامین کند. از طرف دیگر قیمت شکر نسبت به قهوه کمتر بود و اینکار باعث میشد که قیمت نهایی کمتر شود و مشتریان بیشتری جذب شوند.»
قیمت یک لیوان قهوه در کپیتیامهای کوالالامپور بین ۲۵ سنت تا ۵۰ سنت دلار آمریکا است. این قیمت در قهوهخانههای زنجیرهای طبقه متوسط کمی بالاتر است. در روست سنتی قهوه به روش مالزیایی علاوه بر شکر، گاه افزودنیهای دیگری نظیر دانه کنجد٬ مارگارین یا کره٬ شکلات٬ گندم٬ جو و ذرت هم به قهوه اضافه میشود.
منتظر ادامه این مطلب باشید...