قهوه

[HERCUL]

به حسرتِ کدام رفته
بنشینم ،
عمر !؟
یا
جوانی ام ،
عزیزانی که دیگر نیستند !؟
یا
تدریجیِ بی کسی ام !؟
زمین
به هیاهوی ما اعتناء
نمی کند
می رود !
در لایتناهیِ زمان محو
می شود ،
بیا
قهوه مهیا می کنم از
واژه ،
قندی از شکرستانِ
پارسی ،
بنوشیم
و
به نوایِ سه تار خسته
گوش نهیم .
انتهایِ مسیر
هیچ خبری نیست
به
جز نبودنِ برایِ همیشه . . .

سلام جهان!:

- چگونه پیپ و چوب سیگار خود را تمیز کنیم
- منتخب