خیس و بارانی و غمگین پیپ بر لب ،در کافه نشسته ام
کافه از سکوت پر است...
تفال به قهوه میزنم...
تو نمی آیی و من از انتظار خسته ام...
هوای بهار بی تو پر از جهنم است...
تو نیستی
من چه عاشقانه سردم است!
تنگ در آغوشت مچاله کن مرا...
تا قلبم از فراق فریاد نکرده است!

دست مرا بگیر ...
تا عشق از نفس نیوفتاده است...

قاصدک ها بیکار نشسته اند‌‌‌...
و تهِ فنجان های قهوه
خبرِ شیرینی نیست...
سالهاست
جاده هایی که به تو می رسند
در دست تعمیر اند ...!

بهار را ببین
چگونه از خود می تکاند
برگ های فرسوده را
تو هم جوانه ای بزن، سبز شو
بهار ادامه لبخندهای تو خواهد بود...

چای گیجی وسط کافه ی دنیا بودم! قند لبخند تو پیش همه محبوبم کرد دور کردند تورا تا که مرا سرد کنند، تلخی بی کسی ام قهوه ی مرغوبم کرد!

به قهوه میمانی
تلخی اما دلچسب...
من به رسم همیشه
قهوه ام را شیرین میخورم  
و دستان گرمت را در دست میفشارم
تا حلاوتش عشق را
گواراتر کند
به قهوه می مانی
تو را باید داغ داغ
سر کشید...
تا از دهن نیفتاده ای...

دلتنگیهایم را بعد از تو
در کنج تنهایی اتاقم
غرق در دود سیگار
با یک فنجان قهوه ی تلخ سر کشیدم
شاید تلخی کامم
تلخی روزگارم را خنثی کند

پنج شنبه ها را

باید آرام نشست

حوالی دوست داشتنت

وبا دوفنجان قهوه لبریز از عشق  و یک پیپ پاسارگادتاباکی در خلسه آغوشت فرو رفت

بی خيال تمام دلواپسی هايت...
يک موسيقی دلنواز گوش کن!
پیپت را چاق کن و
فنجان قهوه ات راسربکش
وبگذارآنقدر حالت خوب باشد که يادت برود امروز چند شنبه است ..❤️☕️

شنبه ها را

باید آرام نشست

حوالی دوست داشتنت

وبا دو فنجان قهوه لبریز از عشق ، در خلسه آغوشت فرو رفت

پیپت را روشن کن و در سکوت شب
نقش رویاهایت
را به تصویر بکش
ایمان‌داشته باش به خدایی
که نا امید نمی کند
و رحتمش بی پایان است ...