صبح ها
باید یکی باشد
یکی که دزدانه نگاهش کنی
دزدانه راه رفتنش را بپایی
و دزدانه ببوسی اش،
و محکم بغلش کنی
و در حضورش...
طعمِ تلخیِ قهوه ات را نفهمی

عادت کرده‌ام
به طعم قهوه
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه ...
دست‌هایی که می‌روند ؛
آدم‌هایی که نمی‌مانند ...
به تو
که رو‌برویم نشسته‌ای
قهوه‌ات را به هم می‌زنی
می‌نوشی
می‌روی ...
یکی
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه
اضافه می‌شود
       

قهوه می‌نوشم و با فنجانش
فال دیدار تو را می‌گیرم
قهوه ی دوری چشمان تو را
رو به تنهایی تلخ
پی شیرینی آغوش تو
من می‌نوشم
امشب اما
دل فنجان خالیست
جای این هیچ
پر از بودن توست
رو به آغوش نگاهم...
قهوه هایم باشد
سهم نوشیدن تو ...

چهار شنبه
غریب ترین روز هفته است
نه می تواند
خودش را
به دلخوشی های اول هفته
پیوند دهد
نه دلتنگی
آخر هفته را باور دارد
چهار شنبه منم ، بایک فنجان قهوه در دست با یک پیپ برلبانم،
معلق مانده بین زمین و آسمان !

فنجانِ قهوه ٬ شعر ٬ شب ٬ نه نه ! نمیچسبد

لطفــاً بمان حتی اگر چیزی نمی نوشـــی ...

[php]
https://cigarstore.shop

سیگاربرگ عشق

گم شدن در خیال تو
مثل نوشیدن قهوه
و تماشای
باران است...

بهترین مرگ
خوردن
" قهوه ی قجری" است
چون همیشه
پای یک
" معشوقه "
در میان است.

چیزی نمیخواهم
جز یک اتاق تاریک
یک موسیقی بی کلام
یک فنجان قهوه به تلخی زهر و خوابی به آرامی یک مرگ همیشگی.

چشم هايت قهوه اي
موهايت نسكافه اي
رنگ پوستت مثل چاي ؛ سبزه ..
بودنت آرام بخش؛ مثل كنج يك كافه ..
وقتي كنارم نشسته اي
شيرين مي شود
حتي قهوه اسپرسو...